อิทธิพลของธาตุหลักทั้งห้าของเหล็กเหนียวต่อการหล่อ

องค์ประกอบทางเคมีของเหล็กเหนียวประกอบด้วยธาตุทั่วไป 5 ชนิด ได้แก่ คาร์บอน ซิลิกอน แมงกานีส กำมะถัน และฟอสฟอรัส สำหรับชิ้นส่วนหล่อบางประเภทที่มีข้อกำหนดพิเศษเกี่ยวกับการจัดระเบียบและประสิทธิภาพ อาจมีธาตุโลหะผสมในปริมาณเล็กน้อยรวมอยู่ด้วย ซึ่งแตกต่างจากเหล็กหล่อสีเทาทั่วไป เหล็กเหนียวจะต้องมีธาตุทรงกลมที่เหลืออยู่ในปริมาณเล็กน้อยเพื่อให้แน่ใจว่ากราไฟต์ทรงกลม เราผลิตชิ้นส่วนหล่อหลากหลายประเภทงานหล่อสำหรับรถบรรทุกญี่ปุ่นและยุโรป, เช่นวงเล็บสปริง, ห่วงสปริง,สปริงพินและบูชสปริง.

1. หลักการเลือกคาร์บอนและคาร์บอนเทียบเท่า: คาร์บอนเป็นองค์ประกอบพื้นฐานของเหล็กเหนียว คาร์บอนสูงช่วยในการสร้างกราไฟต์ อย่างไรก็ตาม ปริมาณคาร์บอนสูงจะทำให้กราไฟต์ลอย ดังนั้น ขีดจำกัดบนของคาร์บอนเทียบเท่าในเหล็กเหนียวจึงขึ้นอยู่กับหลักการที่ไม่มีกราไฟต์ลอย

2. หลักการเลือกซิลิกอน: ซิลิกอนเป็นองค์ประกอบกราไฟต์ที่แข็งแกร่ง ในเหล็กเหนียว ซิลิกอนไม่เพียงแต่สามารถลดแนวโน้มของปากขาวและเพิ่มปริมาณเฟอร์ไรต์ได้อย่างมีประสิทธิภาพ แต่ยังมีบทบาทในการปรับปรุงคลัสเตอร์ยูเทกติกและปรับปรุงความกลมของทรงกลมกราไฟต์อีกด้วย

3. หลักการคัดเลือกแมงกานีส: เนื่องจากปริมาณกำมะถันในเหล็กเหนียวนั้นต่ำมากอยู่แล้ว จึงไม่จำเป็นต้องใช้แมงกานีสมากเกินไปเพื่อทำให้กำมะถันเป็นกลาง บทบาทของแมงกานีสในเหล็กเหนียวเป็นหลักคือเพื่อเพิ่มเสถียรภาพของเพิร์ลไลต์

4. หลักการเลือกฟอสฟอรัส: ฟอสฟอรัสเป็นธาตุที่เป็นอันตราย มีความสามารถในการละลายต่ำมากในเหล็กหล่อ โดยทั่วไป ยิ่งปริมาณฟอสฟอรัสในเหล็กเหนียวต่ำเท่าไร ก็ยิ่งดีเท่านั้น

5. หลักการคัดเลือกกำมะถัน: กำมะถันเป็นธาตุทรงกลมตรงข้าม มีความสัมพันธ์ที่ดีกับแมกนีเซียม ธาตุหายาก และธาตุทรงกลมอื่นๆ การมีกำมะถันจะกินธาตุทรงกลมในของเหลวเฟอร์โรจำนวนมาก ทำให้เกิดแมกนีเซียมและซัลไฟด์ธาตุหายาก ส่งผลให้เกิดตะกรัน รูพรุน และข้อบกพร่องในการหล่ออื่นๆ

6. หลักการเลือกองค์ประกอบทรงกลม: ในสมมติฐานของการรับรองคุณสมบัติทรงกลม ปริมาณแมกนีเซียมและแร่ธาตุหายากที่เหลืออยู่ควรต่ำที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แมกนีเซียมและแร่ธาตุหายากที่เหลืออยู่มากเกินไปจะเพิ่มแนวโน้มของปากสีขาวของของเหลวเหล็กและจะส่งผลกระทบต่อคุณสมบัติเชิงกลของชิ้นงานหล่อเนื่องจากการแยกตัวที่ขอบเกรน